Zelfreflectie, het naar zichzelf kunnen kijken en zichzelf herkennen, was tot voor zeer kort voorbehouden aan mensen. Maar biologen zijn onderzoeken aan het doen en proeven aan het opstellen of ook andere zoogdieren zelfherkenning hebben.
Zij doen dit door bijvoorbeeld een aap een groene stip op zijn voorhoofd te verven. Dan wordt de aap voor een spiegel gezet en wordt gekeken wat ie doet. Gaat de aap aan de spiegel voelen, of grijpt ie naar zijn voorhoofd met verbazing van 'Wat zit er in hemelsnaam op mijn kop?'
En het blijkt dat de aap zichzelf herkent en vrijwel onmiddellijk naar zijn voorhoofd grijpt om de stip weg te vegen.
Met verschillende dieren is hetzelfde proefje gedaan. Voor olifanten was dat nog een heel gedoe, want daar moesten reuzenspiegels voor gemaakt worden. Maar nu blijkt dat dolfijnen, olifanten, mensapen, walvissen en nog zo wat andere dieren inderdaad zelfherkenning hebben. Zij weten wie ze zijn en kunnen zich onderscheiden van een ander.
Volgens biologen konden honden dat niet. Ik heb dat altijd tegengesproken, omdat honden hun naam weten en de namen van anderen honden. Bovendien was mijn mening dat honden niet zo goed zien en veel op hun neus werken. Zelf heb ik mijn honden voor een spiegel gezet, maar daar vinden ze geen bal aan. Biologen zijn nu ook op dit idee gekomen en hebben de zelfherkenning van honden bestudeerd aan de hand van geursporen. En wat blijkt; honden herkennen hun gele brokken.
Proefnemers hebben namelijk brokken ijs met hondenplas verzameld en op naam gesteld. En deze achter elkaar gelegd. Dan werden de honden een voor een losgelaten en werd gekeken over welke brok zij piesten. Honden piesten NOOIT over hun eigen gele brok. Die was tenslotte al gemarkeerd :-). Voor biologen staat aan de hand van dit experiment vast dat honden ook zelfherkenning hebben. Zij herkennen zichzelf aan geuren en weten wie ze zijn.
Wij hondenbezitters wisten dit natuurlijk allang, maar nu staat het wetenschappelijk vast.
