Neuskleur en rasstandaard

Hoewel onze rasstandaard niets zegt over de kleur van de neus, is de algemene opvatting dat de neuskleur bij de vacht en de ogen moet passen. Te lichte neuskleuren geven de Engelse Cocker een totaal andere uitstraling, die het rastype niet ten goede komt.
Zelfs voor rode en roodschimmel Cockers zien we liever een zwarte neus. Voor leverkleuren en leverschimmels moet de neuskleur in evenwicht zijn met de vacht en de ogen.
Voorbeeld van te lichte neuskleur.

Voorbeeld van gewenste neuskleur. Let op de uitstraling van de hond.

Oogkleur en rasstandaard

Onze rasstandaard zegt toch echt het volgende over ogen:

'Vol, maar niet te prominent en nooit uitpuilend. Donkerbruin of bruin, maar nooit licht. Bij de leverkleuren, zoals leverschimmels en leverbonte honden, is donker hazelnoot in overeenstemming met de kleur van de vacht toegestaan. Intelligente en zachte uitdrukking, maar ogen tevens klaarwakker, attent en vrolijk. Goed aangesloten oogleden.'

En dan zijn er nog mensen/pupkopers, die bellen en vragen om een Engelse Cocker met van die leuke blauwe ogen. Of die vallen op groene ogen en daar dan moeite, tijd en energie insteken om zo'n hond te kunnen kopen.
Maar de CockerSpanielclub is van mening dat de rasstandaard niet zomaar uit de lucht is komen vallen en dat de bedenkers van ons leuke ras, hiervoor een reden moeten hebben gehad. Dus afgezien van het feit of je donkere ogen (zelfs voor de rode en roodschimmels) nu niet zo mooi vindt, of niet bijzonder genoeg, onze rasstandaard is hierover helder en duidelijk.


Het is een feit, zie ook het bericht hieronder, dat een ras nog nooit gediend is geweest het volgen van trends en hypes. Daar wordt een ras alleen maar zwakker en slechter van.
En als je dan toch je portemonnee trekt en een goede gezonde hond wilt kopen, waarom zou je dan naar iets bijzonders gaan zoeken?
Wat is er mis met een mooi blauwschimmel? Of een leuke rode?

De CockerSpanielClub pleit ervoor hypes zoveel mogelijk te beteugelen. We zijn van mening dat hypes het ras op de lange termijn geen goed doen. En wie een rashond koopt en het niet belangrijk vindt dat deze binnen de rasstandaard valt, kan net zo goed een look-a-like kopen. Blijf als pupkoper in elk geval zelf nadenken. En stel het welzijn en de gezondheid van de hond voorop en niet je 'smaak' of het 'bijzondere'. Want volgend jaar is er weer een andere hype.

Voorbeelden van te lichte ogen.

Who is to blame?

Fokkers wijzen erg snel naar keurmeesters, die verantwoordelijk zouden zijn voor de misvorming van een hondenras. Maar is dat nu wel zo?
De fokkers zijn toch degene die inschrijven op de shows, en als een keurmeester niet voldoende inschrijvingen krijgt dan wordt deze keurmeester de volgende keer gewoon niet meer uitgenodigd. Als er een keurmeester keurt die de kwaliteit van de honden minimaal vind en alleen maar ZG's uitdeelt en af en toe een U'tje dan is je carriere als keurmeester snel naar de knoppen: de volgende keer komt er geen hond. Hondenshows zijn tenslotte gewoon bedrijven: die moeten winst maken of in het gunstiste geval op quit spelen. Dus nodigen ze keurmeesters uit die de fokkers bevallen en dus bepalen de fokkers het type hond dat wint zelf!


In Engeland wil de kennelclub nu dat voor een aantal kwetsbare rassen (waaronder de Basset, Bulldog, Clumber, Sharpei) de regels op shows veranderen: daar moet de hond die beste van het ras is geworden eerst naar de dierenarts om te kijken of die hond eigenlijk wel gezond is. Pas nadat hij door die keuring heen is gekomen krijgt hij de titel. Natuurlijk kan een dierenarts niet alles controleren, maar overdadig vel, hangogen, niet kunnen ademen vanwege de platte neus. Sterker nog dat kan iedereen zien, iedereen, behalve die fokkers zelf blijkbaar.


De Engelse Cocker is niet een van deze kwetsbare rasssen, maar wij zien ook wel een paar punten die wij bij ons ras in de gaten moeten houden: zoals te veel vacht en te kleine koppies: voor je het weet gaan we in de richting van de amerikaantjes. Op het weblog van “pedigree dogs exposed” was er daar pas een item over.


http://pedigreedogsexposed.blogspot.com/2011/10/how-yanks-cocked-up-cocker.html


Het is echt schokkend om te zien wat je in een korte tijd kunt manipuleren in een ras. De Amerikaanse Cocker is geen jachthond meer, door die hoeveelheid haar kunnen ze niet meer functioneren als jachthond. Ze zouden beter in een andere catogorie moeten: de gezelschapshonden. Nog schokkender zijn de reacties van de liefhebbers die zich van geen kwaad bewust zijn en blijkbaar van “grooming” hun dagelijks werk hebben gemaakt. Ik hoop dat wij die kant niet op zullen gaan en zullen blijven nadenken over ons ras.

Miskleuren

Op dit moment is er heel wat te doen over miskleuren. Sommige mensen vragen zich af waar al die drukte vandaan komt. Miskleuren zijn toch ook gewoon leuke Cockers? En er zijn pupkopers die zelfs op zoek zijn naar miskleuren. En daar in sommige gevallen veel geld voor neer tellen.
Maar miskleuren zijn met recht en reden ooit tot miskleur benoemd.
Hieronder bijvoorbeeld een Merle Cocker.

Met bijbehorende tekst.

"Let's look now at Zuma, a striking, very unusual English Cocker Spaniel. He has blue eyes and a tri-colored coat so beautiful that people stop to stare at him.

But with his beautiful coat came a price, and the price nearly included his life. The same genes that made him so beautiful also left him deaf and with a visual condition that means he can only see things straight ahead of him--a form of tunnel vision. His breeder turned him over to a dog auction where he might have been purchased by some unsuspecting breeder or individual."

Miskleuren gaan niet zelden gepaard met aandoeningen en problemen. Dat is waarschijnlijk ook ooit de reden geweest dat de eerste fokkers in Engeland miskleuren van de fokkerij zijn gaan uitsluiten. Noem het ervaringsleren.

Het probleem is in de huidige discussie over wat een miskleur is volgens de rasstandaard. En of een miskleur, omdat het wel een Engelse Cocker is, een stamboom moet krijgen. In een ander bericht zal dit aspect nader worden toegelicht.